LITTLE WOMEN
ADI : Little Women
OYUNCULAR : Saoirse Ronan, Timothee Chamalet, Emma Watson, Florence Pugh, Eliza Scanlen, Laura Dern
YAPIM YILI : 2019
TÜR : Dram, Romantik
KİMLER İÇİN : Sıcacık bir aile dramı isteyenlere, dönem filmi seven romantiklere önerilir.
PUANIM : 8/10
Yine, yeni, yeniden uyarlanan bir klasik: Little Women
Louisa May Alcott öyle bir kitap yazmış ki 25-30 senede bir film uyarlaması çekiliyor. Alcott kendi hayatından esinlenerek 2 bölüm halinde yazmış Little Women’ı. Kendisini Jo karakteri olarak düşünebiliriz. Onun gibi asi, dik başlı, cesur bir feminist ve yetenekli bir kadınmış. İşte bu kitabı filme uyarlayan son kişi Greta Gerwig oldu. Gerwig’in, Frances Ha ve Lady Bird filmlerini izlemiştim bundan önce ve ikisini de beğenmiştim. Adını Little Women’la birlikte görünce güzel bir iş çıkaracağını tahmin etmek zor olmadı. Zaten kadrosu bile başlı başına izletiyor kendini. Yıldızlar geçiti sanki; Saoirse Ronan, Emma Watson, Florence Pugh, Eliza Scanlen, Timothée Chalamet, Meryl Streep, Laura Dern.
İzlemeyenler/okumayanlar için kısaca konusunu anlatayım. Amerika’nın iç savaş yıllarında geçiyor hikayemiz. March ailesinin babası bu savaşa katılıyor. Annesi ve 4 kızı ise küçük evlerinde bir yaşam mücadelesi veriyorlar. O dönemde kadınlar çalışamıyor, çalışsa bile iş imkanları çok kısıtlı. Yine de o şartlar altında bulabildikleri işlerle eve katkıda bulunuyorlar. Bu 5 kadın zaman zaman yoksulluk çekse de sıcacık ve sevgi dolu bir eve sahipler. Hepsinin umutları, hayalleri var. Birbirine çok benzeyen ama aslında oldukça farklı fikirlere sahip olan bu 4 genç kadının büyümelerine ve kendilerine bir hayat kurmalarına şahit oluyoruz. Film, savaşın ilk yılları ve bundan 7 yıl sonrası olmak üzere iki farklı zaman çizgisinde ilerliyor.
Greta Gerwig’in 2019 yapımı bu filmi merakla beklendi ve sinemalarda büyük ilgi gördü diyebilirim. 1933, 1949 ve 1994 versiyonlarının hepsi birlikte sekiz adaylık almışken (iki ödül kazanmışlar), Gerwig’in Little Women’ıın tek başına altı Oscar adaylığı var. Ayrıca sinemalarda en çok yayınlanan versiyonu oldu.
Şimdi bu film hakkında bulabildiğim bazı notları paylaşacağım sizlerle.
Buralar hep spoiler…
Jo March: Tutkulu, heyecanlı, yetenekli, akıllı ve oldukça cesur bir kadın. Her hareketi o kadar doğal ki. Ona istemediği bir şeyi yaptıramazsınız ve istediği bir şey varsa da yapana kadar durduramazsınız. Böyle insanlara her zaman hayranımdır. Kadınlardan sadece evlenmeleri ve iyi bir eş olmaları beklendiği bir dönemde tüm bu dayatmaları reddedip kendine başka bir yol çiziyor Jo. Onun aşık olduğu şeyler kalemi, kağıtları ve özgürlüğü; bir adam değil. Bu nedenle evlenmek istemiyor. Laurie ile çok iyi anlaşmasına rağmen onu Laurie’nin beklediği ve istediği gibi sevemiyor. Onun ilanı aşkına karşılık vermiyor. Halbuki karşılık verse onun için her şey daha kolay olabilirdi mesela. Bakın işte bu çok ama çok saygı duyulası bir hareket. Günümüzde bile insanlar sevmedikleri kişilerle yalnız kalmamak için birlikte oluyor hatta evleniyor. Böyle bir dürüstlük ve bu derece bir özsaygı çok ender bulunan bir şey. Yazarlık yeteneğinin yanında bu özelliğiyle de kalbimi kazandı kesinlikle. İlerde anlık bir pişmanlık yaşasa da bence çok doğru bir karar verdi o ayran gönüllü Laurie’yi reddetmekle. Yazdığı kitabının sonunda kendisi Friedrich ile birlikte oluyor. Gerçekte de Friedrich’ten hoşlandığını biliyoruz ama sonlarının nasıl olduğu muamma. Mutlu son diyelim. Saoirse Ronan (adını hala okuyamıyorum) role cuk oturmuş ve şahane oynamış.
Saoirse Ronan, Greta Gerwig’in kitabı uyarlayacağını öğrenince Greta’yı aramış ve ona Jo’yu oynamaya karar verdiğini söylemiş (ben seçilmem seçerim diyor yani). Greta’nın, daha henüz (2017) Lady Bird’de birlikte çalıştıkları için Ronan’ı kadroya alma fikri yokmuş aslında. Ronan’ın oynayacağı kişiyi kendisinin seçmesi tam Jo’nun yapacağı bir şey diye düşünmüş sonra ve Ronan’a “sen Jo’sun” demiş.
Tüm kardeşleri korse giyerken, Jo hiçbir zaman korse giymemiş filmde. O dönem için oldukça sıra dışı tabi bu hareketi.
Kostüm tasarımcısı Jacqueline Durran, karakterlerin aynı kıyafetleri paylaşıyormuş gibi görünmesi amacıyla Jo ve Laurie için aynı parçalara sahip birkaç kostüm hazırlamış.
Laurie: Çocuk ruhlu, bir türlü ergenlikten çıkamayan, heyecanlı biri. Babasının durumu iyi ve bu nedenle bir geçim derdi, kaygısı olmamış hiç. Bir Avrupa’da bir Amerika’da. Baloda tanıştığı, daha önce gördüğü hiçbir kadına benzemeyen Jo’dan etkileniyor hemen. March ailesine de hep bir imrenerek bakıyor sanki. Yani o birbirlerine duydukları bağlılık ve sevgiye imreniyor. En sonunda dayanamayıp Jo’ya ilanı aşk, hatta evlenme teklifi ediyor. Ve bu konuşmasında Jo’dan beklediği cevabı alamayınca kısa süreli bir çöküntü yaşıyor tabi. Jo’ya bir daha ondan başka kimseyi sevemeyeceğini (yalan) , yaşamanın bir anlamının kalmadığını (yalan) söylüyor. Jo’nun küçük kardeşi Amy ise Laurie’ye aşık ilk gördüğünden beri. Yıllar geçtikten sonra Amy’nin aşkına karşılık veriyor Laurie. Ve hatta inanır mısınız ona da deliler gibi aşıkmış, onsuz yaşayamazmış. Filmdeki en şıpsevdi kişiydi Laurie. Ne yaptığı ne istediği hiç belli değil, hiç olgunlaşmadı film boyunca hep ergen kaldı ve beni oturduğum yerde yordu. March kadınlarından başka bir işi, meşguliyeti yok resmen. Maalesef seni sevemedim süt oğlan. Timothée de role uygun olmuş, bayık bakışlarıyla tamamlamış Laurie’yi.
Timothée Chalamet, Laurie’nin Jo’ya evlenme teklif ettiği sahnede doğaçlama yapmış.
Timothée’nin boyu 1.82. Ama filmi izleyenler belki dikkat etmiştir 1.68’lik Saoirse Ronan’ın yanında sanki onunla aynı boydaymış gibi duruyor. İşte bunu önlemek için özel lenslere, hileli perspektiflere başvurmak zorunda kalmışlar. 1.82’lik boyuyla herkesten nasıl daha kısa gözüküyor ben bu işten bir şey anlamadım.
Meryl Streep, March Teyze ile Amy’nin Avrupa’da vagonda yaptığı çekimler arasında ekibe canının patates kızartması çektiğini söylemiş. Birkaç dakika sonra, bir yapım asistanı Streep’e ve diğerlerine patates kızartmalarını almış gelmiş. Eeee koskoca Meryl Streep istemiş tabi getirirler hemen. Timothée Chalamet, bu patates kızartmalarını yerken çektiği bir selfie paylaşmış ve internette hemen viral olmuş.
Amy March: Kardeşlerin en küçüğü. Resme yeteneği var ve çok seviyor resim yapmayı. Ablalarına hiç benzemiyor. Özellikle Jo ile olan atışmaları güldürdü. Gözü yükseklerde ve zengin arkadaşlarına özeniyor sürekli. Tam kafasındaki kriterlere uygun zengin bir koca adayı buluyor. Ama tam bu sırada yıllardır görmediği eski platonik aşkı Laurie’ye rastlamasıyla kafası karışıyor. Geçen sürede olgunlaşan ve büyüyen Amy, parayla saadet olmayacağını ve Fred’i aslında sevmediğini anlıyor. Bu nedenle beklenmedik şekilde Fred’i reddediyor ve küçüklüğünden beri sevdiği Laurie’ye gidiyor. Amy’nin mutlu olmasına sevindim mi evet, ama Laurie’yle birlikte olmasına sevindim mi, hayır.
Florence Pugh, bu filmin çekimleri başlamadan birkaç gün önce bir korku filmi olan Midsommer’in çekimlerini yeni bitirmiş. Bu kadar stresli ve gergin bir filmi çektikten sonra Amy’yi oynamaya başlamanın onun için bir terapi olduğunu söylemiş.
Saoirse Ronan ve Florence Pugh, Jo ve Amy arasındaki kavga sahnesini çekmeyi dört gözle beklemişler. Pugh, çekimlerden hemen önce Ronan’ın yüzüne gerçek bir tokat atması için hevesle izin vermiş.
Amy’nin Laurie’yle evlilik üzerine yaptığı konuşma ilk başta senaryoda yokmuş. Meryl Streep tarafından önerilmiş bu fikir. Greta Gerwig’le konuşmuş. Gerwig’e, modern zamandaki izleyicilere o dönemdeki kadınların güçsüzlüğünü anlatalım teklifinde bulunmuş. Oy kullanamayan, çalışamayan, evlilikle mallarını, paralarını ve çocuklarının velayetini kaybeden bu kadınların sesi olalım demiş. Konuş Streep konuş…
Greta, Streep’le yukardaki konuşmayı yapınca sahneden hemen önce yazmış o evlilik konuşmasını. Florence Pugh, bu sahnenin diyaloglarının çekimlerden birkaç dakika önce, bir parça kağıda elle yazılmış halde kendisine verildiğini söylemiş.
Meg March: Kardeşlerden en büyüğü. İstekleri oldukça sade ve net. Sevgi dolu bir yuva kurmak isteyen Meg neyse ki, iyi kalpli John’la tanışıyor. Bu ikili kısa süre sonra evleniyor. Maddi durumları çok iyi olmasa da çocukları ve eşiyle mutlu bir hayat sürüyor Meg. Bir İngiliz olan Emma Watson’u burada Amerikan aksanıyla izliyoruz.
Emma Watson, Meg March rolünü o zamanlar The Favourite’nin (2018) tanıtımıyla meşgul olduğu için rolü kabul edemeyen Emma Stone’dan devralmış. Tesadüfen bakın ki, Emma Watson Beauty and the Beast’de (2017) Belle rolünü aldığı için La La Land’den (2016) gelen teklifi geri çevirmiş. Ve Watson yerine Stone rolü almış (iki Emma birbirinin alternatifi midir nedir yani, anlatsın bu durumu Hollywood).
Beth March: Amy’nin bir büyüğü. En uysal, en kendi halinde March kızı. Sesini bir kere bile yükselttiğini duymadık canım benim. Belki de bu nedenle Jo kardeşi ölüm döşeğindeyken ona “böyle sessizce gitme” diyor. Piyano çalan ve çalışıyla huzur veren Beth’i maalesef genç yaşında kaybediyoruz. Aileyi derinden sarsıyor tabi bu erken ölüm. Sadece aileyi değil bizi de. Herkesin sevdiği, kimsenin kızamadığı bu masum genç kızı çok fazla tanıma fırsatı bulamıyoruz ne yazık ki.
Beth’i oynamak için ön şartlardan biri piyano çalabilmekmiş. Bu nedenle Eliza Scalen role hazırlanmak için günde 3 saat pratik yapmış, geliştirmiş kendini. Beth’in çaldığı sahneler de Scalen gerçekten çalıyor yani.
Kız kardeşlerin yaş sıralaması Meg (Emma Watson), Jo (Saoirse Ronan), Beth (Eliza Scanlen) ve Amy (Florence Pugh) şeklinde. Gerçekte ise Eliza Scanlen, Florence Pugh’dan üç yıl daha gençmiş. Doğum günleri ise üç gün araylaymış.
Her kız kardeşe gardıropları için ayrı bir renk teması seçilmiş. Meg’ininki lavanta ve yeşil, Jo’nunki kırmızı ve çivit mavisi, Beth’inki pembe ve kahverengi ve Amy’ninki ise açık mavi. Anneleri Marmee’ye ise genellikle tüm renklerinin bir kombinasyonunu giydirmişler. Böyle ince detayların hastasıyım.
Orijinal Little Women romanının önce ilk yarısı yayınlanmış sonra ikinci. Jo ve yayıncısı arasındaki sahneler, Louisa May Alcott ile yayıncısı arasında Jo’nun kiminle evlenip evlenmeyeceği konusunda gerçekleşen gerçek tartışmaları yansıtıyormuş. Friedrich ile uzlaştığı sahne ise senaryoya eklenmiş bir kurguymuş.
Greta Gerwig, çekimler bittiğinde ilk çocuğuna altı aylık hamileymiş ve filmin kaba kurgusunu yaptıktan 48 saat sonra doğuma girmiş. Çekimler sırasında hamileliğini o kadar iyi saklamış ki, setteki kimse hamile olduğunu bilmiyormuş. Niye kendini kastın bu kadar güzel ablam, sırtına bir yastık koyarlardı biraz şımartırlardı seni ne güzel.
Filmin yönetmenliğini ve yazarlığını (Louisa May Alcott’la birlikte) yapan Greta Gerwig, Jo’yu gençliğinin, Louisa May Alcott’u ise yetişkinliğinin kahramanı olarak gördüğünü söylüyor. Bu nedenle Little Women’in yeri onda başkaymış ve ortaya güzel bir eser çıkarabilmek için yoğun bir şekilde çalışmış. Bu güzel kitabın hakkını verdiğini ve gayet başarılı bir film ortaya çıkardığını düşünüyorum.
Özellikle her kadının kendi yolculuğunu yaşarken ilham alabileceği bu hikayeyi izlemesini/okumasını tavsiye ederim. Erkekler ise kadınların penceresinden olayları izleyebilirler ve yine aynı şekilde ilham alabilirler tabii ki. Sonuç olarak birçok mesaj içeren, sürükleyici bir dram filmi olan Little Women’ı herkese tavsiye ediyorum. Okuduğunuz için teşekkür ederim.
“Kadınların kalbi olduğu kadar akılları ve ruhları da var. Güzellikleri olduğu kadar yetenekleri ve hırsları da var. İnsanların kadınları sadece aşka ve evliliğe layık görmesinden bıktım usandım artık.”
Josephine March, Little Women
