ATYPICAL
ADI : Atypical
OYUNCULAR : Keir Gillchrist, Jennifer Jason Leigh, Brigette Lundy-Paine, Michael Rapaport
YAPIM YILI : 2017-
TÜR : Dram, Komedi
KİMLER İÇİN : Otizmli bireylerin bakış açılarını anlamak isteyen, samimi ve eğlenceli bir yapım arayan duygusal kişilere önerilir.
PUANIM : 7.5/10
Farklı Olmak Üzerine: Atypical
Yormayan, izlerken hem güldüren hem ağlatan, empati yaptıran, eğlenceli ve akıcı bir dizi olan Atypical’ı önermek istiyorum size. Bu kadardı, teşekkürleeeer.
Şaka şaka, buradayım. Yaratıcısı Robia Rashid, oyuncuları ise Keir Gilchrist, Jennifer Jason Leigh, Brigette Lundy-Paine, Michael Rapaport, Nik Dodani. Bu teknik bilgileri de verdikten sonra kısaca dizimizi özetleyeyim. Dizimiz Otizm Spektrum Bozukluğu olan lise çağındaki Sam Gardner’in eğlenceli ‘normal’ olma çabasını ve yakın çevresini anlatıyor. Annesi Elsa ve babası Doug’un, Sam’e karşı çoğu zaman koruyucu ama her zaman naif olan tavırları izlerken kalbimizi ısıtıyor. Sam’in kız kardeşi olan Casey ve arkadaşı Zahid ise daha dizinin eğlenceli kısmının baş kahramanları. Şimdilik 3 sezonu olan bu minnoş dizinin 4. Sezonunu 2021’de izleyeceğiz başımıza herhangi bir olağanüstü olay daha gelmezse.
Dizi otistik bir kişinin yaşadığı zorlukları, düşünce biçiminin ne kadar farklı ve ender olduğunu ama tüm bunlara rağmen anormal olmadığını çok başarılı bir şekilde anlatıyor. Bir süre izledikten sonra Sam’in bir otistik olduğunu unutuyor insan. Ayrıca insana kendini iyi hissettirmesi ve sıcacık bir dizi olması da cabası. Spoiler kısımlarına geçelim şimdi de.
-Spoiler içerir-
Baş kahramanımız Sam’in çok düzenli bir hayatı var. İşi, okulu, evi ve terapileri arasında bir denge kurmuş. Sam’in terapisti Julia Sasaki ile olan bir seansıyla başlıyor dizimiz. Bu seansları ben çok seviyorum. Sam’in nokta atış sorularını tebrik ediyorum her seferinde, Julia’yı afallatmasını izlemek çok zevkli oluyor. Bir de insan ilişkilerinin aslında ne kadar karmaşık olduğunu hatırlatıyor bana. İnsan düşünmeden edemiyor kim normal diye (bu ikilinin arasının bozulmasını ve sohbetlerinin azalmasını kınıyorum yeri gelmişken). 3. Sezonda Sam’in üniversiteye gitmesiyle bitti gibi bir şey bu terapiler.
Sam’in kız arkadaş edinme çabaları Paige gibi kendine has bir insanla nihayete eriyor ilk sezonda. Paige’in, Sam’in sosyal ve duygusal ilişkilerini geliştirdiğini kesinlikle söyleyebiliriz. Her ne kadar bazı konularda zorlayıcı olsa da her zaman destekleyici ve anlayışlı bir tarafı var Paige’in. Bazı kişiler itici buluyor olabilir ama dizinin en renkli karakterlerinden biri. Renkli demişken, Sam’in sürekli akıl danıştığı, kendisinden çok şey öğrendiği arkadaşı Zahid var bir de. Sam’i sürekli can kulağıyla dinlemesi ve kendince harika fikirler vermesi sebebiyle Zahid de kendini sevdiriyor hemen (yer yer baymıyor da değil). Zahid’in Sam dışındaki hayatını hiç görmüyoruz gibi bir şey. 3. Sezonda bir kız arkadaş girişimi oluyor ama o da zaten hiç Zahid’e göre olmadığı için Sam’in de etkisiyle bitiyor. İlk sezon sonunda biricik Sam’imizi çoook yol kat etmiş bir halde görüyoruz.
İkinci sezon daha çok ilişkisel sorunlar yaşıyor Sam. Onları da herkes gibi zamanla çözmeyi öğreniyor. Üçüncü sezon ise konfor alanından çıktığı yeni zorluklar öğrendiği sezon. Paige ile farklı yerlerde üniversite kazanmaları sonucunda biraz ayrı düşseler de aşkları bitmiyor. Görüntülü konuşmaları beni güldürmüştü. Bi de tabi Paige’in orda göstermeye çalıştığından başka bir hayatı olması (biraz ürkütücü de geldi tabi) da. 3 sezon sonunda sağlam bir ilişkisi ve dostlukları olan, kendi ayakları üstünde durabilen başarılı bir üniversiteliye dönüşüyor Sam. O’nun Antarktika ve penguenlerle ilgili takıntısını ve her şeye karşı sorgulayıcı tavırlarını izlemekten ben sıkılmadım hiç.
Biraz da Casey’den bahsedeyim. Ben gördüğüm ilk sahneden kendisine ısındım. Hem gayet eğlenceli ve çocuksu hem de olgun ve korumacı olabilmeyi başarıyor. Sürekli aynı çizgide giden karakterlerden çabuk sıkılıyorum ben ne kadar karizmatik olursa olsunlar. O nedenle Sam’e bu konuda birinciliği verirsem Casey’e ikinciliği veririm. Koşuda oldukça başarılı olan Casey’in, şapşik ama sevimli sevgilisi Evan (Graham Rogers) ve Sharice isimli yakın arkadaşıyla olan küçük ve tatlı çevresini sevdim. Daha doğrusu işte o tipik Amerikalı liseli özgür kız hayatına özendim sanırım (özgürlük dediğim de gece tek başına koşuya gidebilmesi falan). Üzgün bir iç çekişten sonra devam edelim. Casey’in Sam’le olan ilişkisini de o kadar doğal ve güzel anlatmışlar ki o nedenle ayrı bir sempati besliyor insan ister istemez. Özellikle bir kardeşi olan kişiler ne demek istediğimi anlarlar Casey-Sam sahnelerinde.
İkinci sezonda yeni okuluyla birlikte hayatına giren Izzie , Casey’in hayatını ve kafasını karıştırıyor biraz. Clayton’da koşu takımı ve sınıf arkadaşı olarak başlayan Izzie-Casey ilişkisi zamanla şekil değiştiriyor. Kendilerini ve isteklerini keşfettikçe birçok ortak noktası olan bu ikili yakınlaşıyor. Casey’in annesinin ilişkisini öğrendiğinde verdiği tepki ve annesine karşı aldığı tavırla hepimizden bir aferin kapsa da sonradan kendisinin de aynı hatayı yapması bir soğutmadı değil kendinden. Neyse ki çok fazla uzatmadan Evan’a gerçeği söyleyip bitiyor ilişkilerini. Bir öyle bir böyle ilerleyen taze Cazzie aşkı sezon sonunda mutlu sona ulaşsa da 4. Sezonda yine durağan şekilde kalmayacağını kestirebiliyorum.
Elsa ve Doug çiftine gelirsek. Anne-baba olarak çok başarılı olan bu ikili karı-koca olma konusunda hiç olmamışlar maalesef. Hiç de demeyeyim şimdi abarttık (ben bu iki oyuncuyu hiç yakıştıramadım ya baştan beri). Elsa, iyi bir annesin çocuklarını bu yaşa kadar getirmişsin yememiş yedirmişsin maşallah o konuda sana söz söyleyemem. Zaten hayatın onlardan ibaret olduğu için artık sana ihtiyaçları kalmadığı anda ilgiyi ev dışından birinde aramana çok da şaşırmamalıyız sanırım (boşluğa düşen insan her şeyi yapar her şeyi). Doug’ı aldatmanla bir çuval inciri berbat ettin güzel aile tablomuzu bozdun diye sana kızgınım. Doug ise görebileceğiniz en kendi halinde adam olabilir. Bir paramedik olan bu aile babamızın da çocuklarla olan iletişimi bence oldukça hoş. Yargılamadan, kızmadan sadece çocuklarını her koşulda destekleyen ebeveynlerin hastasıyım o nedenle bende kredin fazla hadi yine iyisin. İkinci sezonda ayrılmaya karar veren bu ikiliyi 3. Sezon sonunda barıştırıyor senaristler. Doug zor da olsa affetti Elsa’yı. Gerek var mıydı kararsızım ben.
Bu özel çekirdek aileden kısaca bahsettim. 4ünün bir araya geldiği çoğu sahne insanı duygulandırıyor, aile sıcaklığını hissettiriyor kesinlikle. Bir başlayınca tüm bölümleri bitirmek istiyorsunuz, sarıyor hemen. İlk sezon benim favorim ama söylemeden geçmeyeyim. İkinci sezon da yine güzel ama sanırım 3. sezon beklentinin altında kaldı biraz (bence ikili ilişkileri fazla karmaşıklaştırdıkları için).
-Spoiler bitti-
Otizmli bireyler hakkında farkındalık yaratmada başarılı bir yapım olan Atypical ile ilgili 4. Sezonun iptal edildiği dedikodusu çıksa da izleyicilerini üzmediler ve sezonu çekmeye karar verdiler. Çok büyük bir ses getirmezse son sezon olacak gibi duruyor.
Sevimli, hüzünlü, düşündüren, eğlendiren ve sürükleyici bu diziye ve Gardner ailesine bir şans verin derim. Okuduğunuz için de teşekkür ederim.
“Hayatta karşımıza birçok aksilikler çıkacak. Ama bu denemeyi bırakman anlamına gelmez.”
Atypical
